Jak nie przegrać sprawy o uregulowanie kontaktów z dzieckiem

Najprostsza odpowiedź brzmi  – kierować się dobrem dziecka i tym czego ono chce jeżeli chodzi o kontakty z rodzicami. Sprawa wygrana to taka, w której wzięto pod uwagę dobro dziecka i jego potrzeby. Stanowią one punkty odniesienia do  ustalenia takiej lub innej formuły kontaktów rodziców z dzieckiem.

Celem kontaktów dziecka z rodzicami jest zapewnienie jego prawidłowego rozwoju, wychowanie osoby mądrej, silnej, rozumiejącej czym jest poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego i spokoju. Są to wartości, który w przyszłości decydują o udanym życiu osoby dorosłej.

Celem uregulowania przez sąd kontaktów z dzieckiem nie jest zaspokajanie i karmienie niechęci jednego rodzica do drugiego, zaspokajanie ambicji rodzica, jego potrzeby wyrządzania złośliwości drugiemu z rodziców lub zabezpieczenie sytuacji finansowej danego rodzica.

Przydatność poniższych  pytań dla rodzica jak i prawnika, który go reprezentuje polega na tym, iż pozwalają one na zorientowanie się co można w danej sprawie realnie osiągnąć.

1. Jak dziecko wyraża swoje potrzeby dotyczące kontaktów z obojgiem rodziców ?
2. Czy dziecko cieszy się z kontaktu z danym rodzicem ?
3. Czy dziecko chce równego kontaktu z każdym z rodziców ?
4. Ile dany rodzic poświęca swojego czasu na osobistą opiekę nad dzieckiem ?
5. Czy któryś z rodziców pytał dziecko czego chciałoby jeżeli chodzi o kontakty z drugim rodzicem ?
6. Czy i którego z rodziców dziecko uważa za autorytet lub wzór do naśladowania ?
7. Jakie dany rodzic może mieć powody do tego aby namawiać dziecko do przyjęcia swojego punktu widzenia jeżeli chodzi o kontakty z drugim rodzicem i porzucenia przez dziecko własnego punktu widzenia ?
8. Jakie zasady kontaktów z dzieckiem proponują oboje rodzice ?
9. Czy jeden z rodziców proponuje taką formułę kontaktów z dzieckiem, która przekłada się na jego korzyści finansowe ?
10. Czy istnieją jakieś przeszkody do tego, aby każdy z rodziców mógł spędzać tyle samo czasu z dzieckiem ?
11. Czy przeszkody te związane są z sytuacją rodziców czy też z potrzebami i dobrem dziecka?
12. W jaki sposób dobro dziecka miałoby ucierpieć w przypadku, gdyby miało ono zapewniony równy kontakt z każdym z rodziców ?
13. Czy każdy z rodziców chce równego kontaktu z dzieckiem ?
14. Jeżeli nie to jakie powody nierównego kontaktu podaje ?
15. Czy wypowiedzi danego rodzica, dotyczące opieki nad dzieckiem pozostają zgodne z zachowaniem tego rodzica ?
16. Czy dany rodzic próbuje w negatywnym świetle przedstawić osobę drugiego z rodziców ?
17. Czy dany rodzic przedstawia w pejoratywny sposób kontakt drugiego z rodziców z dzieckiem ?
18. Czy przedstawiony przez tego rodzica opis kontaktu z dzieckiem przez drugiego z rodziców jest zgodny z prawdą ?
19. Czy są jakieś powody, dla których dla dziecka niekorzystna byłaby tzw. opieka naprzemienna ?
20. Czy któryś z rodziców sprzeciwia się opiece naprzemiennej ?
21. Jakie powody swojego sprzeciwu podaje ?
22. Czy dziecko chciałoby spędzać tyle samo czasu z każdym z rodziców ?
23. Czy każdy z rodziców ma warunki mieszkaniowe umożliwiające nocowanie dziecka ?
24. Czy każdy z rodziców pracuje ?
25. Czy dla danego rodzica praca lub inne zajęcia są ważniejsze niż czas z dzieckiem ?
26. Czy rodzice mają możliwość sprawowania opieki naprzemiennej ?
27. Czy każdy z rodziców daje dziecku poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego, stabilizacji, spokoju ?
28. Czy któryś z rodziców próbował ograniczać drugiemu rodzicowi kontakt z dzieckiem ?
29. Jak często ?
30. Na czym polegało ograniczanie jednemu z rodziców kontaktu z dzieckiem ?
31. Jakie przyczyny ograniczenia kontaktu podawał ?
32. Czy te przyczyny są zgodne z prawdą ?
33. Jakie dla dziecka w konkretnym przypadku byłyby korzyści związane z opieką naprzemienną ?
34. Czy opieka naprzemienna wiązałaby się z jakimiś ujemnymi skutkami dla dziecka ?
35. Czy dziecko ma coś przeciwko temu żeby mieć dwa domy ?
36. Czy rodzicom dziecka znane są badania naukowe dotyczące wpływu ograniczania dziecku kontaktów z jednym z rodziców na rozwój emocjonalny dziecka ?
37. Czy rodzicom znane są korzyści wynikające z kontaktów, polegających na opiece naprzemiennej ?
38. Czy któreś z rodziców angażowało dziecko jako mediatora w relacji z drugim rodzicem?
39. Czy rodzice zamieszkują w tej samej miejscowości ?
40. Który z rodziców swoim dotychczasowym zachowaniem potwierdził, że może poświęcić dziecku nie tylko czas ale i uwagę oraz zainteresowanie ?
41. Czy dany rodzic i przebywanie z nim dają dziecku poczucie bezpieczeństwa ?
42. Czy dany rodzic wyręcza się innymi osobami w opiece nad dzieckiem, z którym przebywa ?

Należy pamiętać o innym, ważnym problemie związanym z regulowaniem przez sąd kontaktów z dzieckiem.

Sąd kieruje się opinią biegłych. Statystycznie, w niemal wszystkich sprawach dotyczących regulowania kontaktu dziecka z rodzicami, opinia biegłych ma znaczenie rozstrzygające. Biegli widzą dziecko przez kilka godzin. Nie mają więc czasu aby dobrze poznać dziecko. Nierzadko widzą je tylko z jednym z rodziców. Dziecko w czasie badania jest często zestresowane Dziecko przychodzi z reguły na badanie z tym  rodzicem, od którego jest bardziej zależne. Dla dziecka ważne jest przetrwać więc nie chce narazić się temu rodzicowi. a to z kolei niekonieczne jest skłonne do bycia szczerym. System badania i ustalania potrzeb dziecka jest więc od początku dotknięty wadami, niezależnymi ani od sądu ani od osób badających dziecko. Na podstawie badania powstaje opinia. Opinią kieruje się sąd. Nie w każdej sprawie sąd sam wysłuchuje dziecka. Często rodzic, pod opieką którego pozostaje dziecko kieruje się wyłącznie własną ambicją, niechęcią do drugiego z rodziców, potrzebą wyrządzenia mu złośliwości i interesem finansowym. Jest zainteresowany tym, aby w czasie badania dziecko wypowiadało i zachowywało się w określony sposób. Nie ma tu miejsca na potrzeby dziecka.